Intermittent fasting

Vasten is de laatste jaren steeds populairder geworden. En terecht, want het heeft veel gezondheidsvoordelen!

Een aantal voordelen op een rij:

• het helpt bij de vetverbranding en daarmee bij gewichtsverlies; 
• het verlaagt je insulinespiegel en vermindert bloedsuikerschommelingen en trek in snelle suikers;
• het verlaagt het risico op verschillende vormen van kanker, helpt de behandeling tegen kanker efficiënter te maken en vermindert bijwerkingen;
• het vermindert chronische ontsteking;
• het verbetert de immuunfunctie en helpt bij auto-immuunziekten (zoals reumatoïde artritis en MS)
• het vermindert DNA schade en kan helpen om langer te leven;
• het verbetert de functie van de hersenen doordat het groei van hersencellen stimuleert en nieuwe connecties vormt in het brein, waardoor het ontstaan van bv Alzheimer en parkinson kan worden vertraagd;
• het is goed voor het hart: het helpt bloeddruk en cholesterol te verlagen;
• het is mogelijk goed voor je stemming en zou kunnen helpen bij een depressie.

Er zijn verschillende vormen van intermittent fasting. Je kunt bijvoorbeeld 5 dagen normaal eten en 2 dagen veel minder calorieën tot je nemen. Of het ontbijt overslaan en 16 uur vasten, waarbij je eet tussen 12 uur ’s middags en 8 uur ’s avonds. Maar: goed nieuws! Het hoeft niet zo extreem! Uit onderzoekt blijkt dat 12 uur per etmaal vasten al een significant effect heeft. Als je dus niets meer eet na het avondeten en gewoon je ontbijt neemt, 12 uur later, ben je al super goed bezig!

Ik adviseer om niet te vasten tijdens de zwangerschap, of wanneer je borstvoeding geeft. Ook kinderen en mensen met eetstoornissen kunnen beter niet vasten.

Als je medicatie gebruikt, zoals medicijnen voor diabetes, hoge bloeddruk of jicht, kan het zijn dat deze moet worden bijgesteld, dus houd contact met je behandelend arts als je medicatie gebruikt en start met vasten!

Vast jij wel eens? En hoe voel je je er bij?

de Cabo R, Mattson MP. Effects of Intermittent Fasting on Health, Aging, and Disease. N Engl J Med. 2019 Dec 26;381(26):2541-2551.